بنیانهای فلسفی پژوهش: هستیشناسی، معرفتشناسی، و روششناسی
دیگردرک روش پژوهش در بافتهای گوناگون وابسته به آگاهی و فهم سه مفهوم هستیشناسی، معرفتشناسی، و روششناسی است، که در یک توالی سلسلهمراتبی تعریف میشوند.
فارغ از رویکردهای گوناگون روش پژوهش، یعنی کمی، کیفی، یا ترکیبی، درک این مفاهیم میتواند منجر به یادگیری بهتر روش پژوهش شود. ایدههای گوناگون درباره چیستی دانش و آگاهی، ارتباط ما با طبیعت و ماهیت چیزها، شیوههای تفکر در مورد آنها، و غیره، همه در این دامنه مورد بحث قرار میگیرند. اما هرکدام از این مفاهیم به چه معنا هستند؟
به نظر گری (2013، 16) هستیشناسی به معنای مطالعه «بودن» یا «هستی» است، یعنی ماهیت وجودی یک چیز. هستیشناسی به دنبال پاسخگویی به «چیستی»هاست، در حالی که معرفتشناسی سعی دارد تا به «چگونگی شناخت» پاسخ میدهد. معرفتشناسی منجر به خلق یک زمینه فلسفی برای تصمیمگیری پیرامون آنکه چه دانشی مشروع است میشود.